Karen in Thailand is een driedelige reeks die verschenen is op Trefpunt Thailand in 2017. Trefpunt is ondertussen verdwenen, daarom publiceer ik de herwerkte reeks nu opnieuw op Thailand in beeld. Het zijn nu vier delen geworden. De reeks is volgens mij nog altijd actueel, want voor de Karen is er helaas nog niets veranderd ondertussen.
Het Karen-volk woont in Myanmar, Thailand en Laos. De 400.000 Karen die in Thailand wonen, vormen als bergstam de grootste minderheid in Thailand. Een homogeen volk zijn de Karen allerminst. Er zijn diverse subgroepen, waarvan de Karen Padaung waarschijnlijk de bekendste is. De vrouwen van deze stam dragen koperen ringen rond hun hals. In het derde deel van deze reeks ga ik daar verder op in.
De foto’s van deze reportage zijn in dorpen van de Sakoo-groep, en in Baan Huay Pu Keng in Mae Hong Son genomen. Zij noemen zichzelf zelf de Pakakueyo, wat ‘mensen’ betekent. Ze worden ook wel witte Karen genoemd omdat hun traditionele kleding voor de jonge meisjes wit is. Na het huwelijk verandert hun kleding in rood en zwart met geborduurde versieringen. De Karen hebben hun eigen taal, die behoort tot de Tibeto-Birmaanse talen. De kinderen krijgen hier nu onderwijs in het Thais, en spreken dan ook Thais.
De Karen National Union.
Een deel van de Karen, voornamelijk geleid door de “Karen National Union” (KNU), voert sinds 1949 oorlog tegen de centrale Birmese regering. Aanvankelijk was het doel van de KNU onafhankelijkheid. Maar sinds 1976 streeft de gewapende groep naar een federaal systeem in plaats van een volledig onafhankelijke Karen-staat. Eén van de gevolgen van deze strijd is dat er in 1984 meer dan 200.000 gevlucht zijn naar Thailand, waar ze nu nog steeds in vluchtelingenkampen verblijven. In deel vier meer daarover. In januari 2012 ondertekenden vertegenwoordigers van de KNU en de Birmese regering een wapenstilstand.
Leven in kleine groepen.
De Karen in Thailand leven in kleine, meestal moeilijk bereikbare dorpen in de bergen aan de grens met Myanmar. De wegen naar de dorpjes zijn meestal onverhard, en vooral in het regenseizoen moeilijk begaanbaar. In de veraf gelegen dorpjes is geen elektriciteit, maar op dit moment kunnen ze dankzij zonnepanelen toch gebruik maken van satelliet tv en radio.
De Karen-huizen zijn op palen gebouwd. De ruimte onder het huis wordt gebruikt om landbouwgereedschap op te bergen. De materialen gebruikt bij de bouw variëren van stro over bamboe en hout tot metalen platen voor de daken. De materiaalkeuze hangt af van wat de mensen zich kunnen veroorloven. De indeling van de huizen is vrijwel overal hetzelfde. Binnen één grote ruimte met één of twee slaapkamers. De voordeur grenst aan een overdekt terras met aan de zijkanten banken. Het huiselijk leven speelt zich voornamelijk af op dit terras.
En de natuur? Overal ben je omringd door dichtbegroeide bergtoppen. Een idyllisch plaatje, ware het niet dat het leven voor de Karen niet zo gemakkelijk is. Het is een hard bestaan met weinig comfort.
In deel 2 meer over de mensen zelf.
Foto: ©Lode Engelen, Umpang 2017
Zeer dank voor deze rapportage en benieuwd naar het vervolg.
Dit soort van reportages lees ik graag.
En de foto’s zijn prachtig.
Is het niet zo, Lode, dat jij over een geheim wapen beschikt
om te komen op plaatsen
waar andere falang nooit geraken…
Idd Alphonse, ik heb gelukkig de beschikking over een zeer goed geheim wapen…
Mijn vrouw heeft voor ze bij mij in Belgie kwam wonen ongeveer 20 jaar gewerkt voor een onderzoeksinstituut in Bangkok. ( TDRI ) Daarvoor heeft zij door heel Thailand gereisd, vaak met enkel een rugzak, en te voet door de bossen om de afgelegen dorpjes te bereiken. Zij heeft iedereen ter plekke geïnterviewd, en dat heeft ze niet afgeleerd, ze praat met iedereen die we tegenkomen, en vraagt honderduit over hun leefomstandigheden. Zij weet echt nog wel de weg naar afgelegen, landelijk Thailand.
Geluksvogel! Laat ons maar mee profiteren van haar kennis…
Lode,
Dit zijn verhalen die ik erg waardeer en die je te weinig hoort. Ik ben blij dat je ons een inzicht verschaft in het leven van vaak vergeten groepen in de Thaise samenleving.
Patchaneeboon is je echtgenote, vermoed ik. Zeg haar dat ze prachtige foto’s maakt. รูปสวยๆ
Zeer interessant, leuk beschreven en mooie foto’s. Ben benieuwd wat de mannen de hele dag doen? Kijk uit naar het vervolg!
Floortje Dessing op bezoek bij de Amerikaanse Cara Boccieri die in haar eentje hulpprogramma’s ontwikkelde voor Karen-mensen in dorpjes tegen de grens met Birma:
http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/386397/Floortje_Naar_Het_Einde_Van_De_Wereld.html
bedankt en ik kijk nu al uit naar het volgend deel
Eens een ander perspectief dan wat je vaak ziet en leest.