Thailand en het Boeddhisme. Deel 5.

---

Invloeden op het Boeddhisme.

Verschillende grote krachten hebben de ontwikkeling van het boeddhisme in Thailand beïnvloed. Veruit de meest dominante en invloedrijke traditie is de Theravada-school, die in de middeleeuwen uit Sri Lanka arriveerde. Hierdoor heeft het Thaise boeddhisme nauwe banden met het boeddhisme van andere Zuidoost-Aziatische landen, zoals Birma. Ze delen dezelfde religieuze taal (Pāli) en dezelfde geschriften (de Pāli Canon).

De tweede grote invloed op het Thaise boeddhisme is het hindoeïstische geloof dat is overgekomen uit Cambodja, tijdens het Sukhothai-koninkrijk. Het hindoeïsme speelde een sterke rol in de vroege Thaise instelling van het koningschap, net als in Cambodja. Het oefende invloed uit bij het creëren van wetten en orde voor de Thaise samenleving en de Thaise religie. Bepaalde rituelen die in het moderne Thailand worden beoefend, hetzij door monniken, hetzij door hindoeïstische rituele specialisten, worden ofwel expliciet geïdentificeerd als hindoeïstische oorsprong, of zijn afgeleid van hindoeïstische praktijken. Hoewel de zichtbaarheid van het hindoeïsme in de Thaise samenleving aanzienlijk is afgenomen tijdens de Chakri-dynastie, blijven hindoeïstische invloeden, met name heiligdommen voor de god Brahma, zichtbaar in en rond boeddhistische instellingen en ceremonies.

Volksreligie blijft ook bestaan.

Volksreligie en pogingen om de plaatselijke geesten gunstig te stemmen vormt de derde grote invloed op het Thaise boeddhisme. Westers opgeleide Thais trekken vaak een duidelijke grens tussen het Thaise boeddhisme en volksreligieuze praktijken. In landelijke gebieden wordt dit onderscheid zelden waargenomen. Lokale natuurgeesten worden gepaaid door de spirituele kracht die wordt verkregen door het naleven van boeddhistische voorschriften en rituelen.

Veel beperkingen die door landelijke boeddhistische monniken worden waargenomen zijn niet afgeleid van de orthodoxe Vinaya. Zij komen eerder van taboes die zijn afgeleid van het beoefenen van volksmagie. Astrologie, numerologie en het creëren van talismannen en amuletten, spelen ook een prominente rol in het boeddhisme zoals dat door de gewone Thai wordt beoefend. Deze praktijken worden door de Boeddha afgekeurd in boeddhistische teksten.

Ook de Chinezen beïnvloeden het Boeddhisme.

Op dit moment is extra Mahayana-invloed voortgekomen uit de aanwezigheid van de vele Chinezen in de Thaise samenleving. Een aantal Chinezen heeft zich “bekeerd” tot het Thaise Theravada-boeddhisme. Maar vele anderen behouden hun eigen afzonderlijke tempels in de Oost-Aziatische Mahayana-traditie. De Chinese aanwezigheid veroorzaakt ook een toenemende populariteit van Guanyin.

Kerk en staat.

Hoewel Thailand een constitutionele monarchie is, erfde het een sterke Zuidoost-Aziatische traditie van boeddhistisch koningschap. Zij verbind de legitimiteit van de staat met zijn bescherming en steun voor boeddhistische instellingen. Deze verbinding bestaat nog steeds. Boeddhistische instellingen en geestelijken krijgen speciale voordelen en zijn onderworpen aan een zekere mate van overheidstoezicht. Tijdens de kroning van de Thaise monarch gaat hij naar de koninklijke tempel ( Wat Phra Kaew) om te zweren dat hij een “verdediger van het geloof” zal zijn. Dit doet hij voor een kapittel van monniken, waaronder de Opperste Patriarch van Thailand.

Naast de kerkelijke leiding van de sangha, houdt een overheidsministerie toezicht op boeddhistische tempels en monniken. De juridische status van boeddhistische sekten en hervormingsbewegingen is in sommige gevallen een twistpunt geweest. Dit is onder andere het geval van Santi Asoke, dat wettelijk verboden was zichzelf een boeddhistische denominatie te noemen. Ook de Theravada bhikkhuni-lijn (boeddhistische nonnen) is vervolgd wegens pogingen om zich voor te doen als leden van de geestelijkheid.

Naast staatssteun en erkenning in de vorm van formele geschenken aan kloosters door regeringsfunctionarissen en de koninklijke familie worden aan boeddhistische monniken een aantal speciale rechten verleend. Ze krijgen gratis toegang tot het openbaar vervoer en de meeste treinstations en luchthavens hebben speciale zitgedeeltes die zijn gereserveerd voor leden van de geestelijkheid. Omgekeerd is het voor gewijde kloosterlingen verboden om zich kandidaat te stellen of te stemmen bij verkiezingen.

Ook een monnik moet officiële papieren hebben.

Om een ​​paspoort voor reizen naar het buitenland te verkrijgen, moet een monnik een officiële brief hebben van de Sangha Supreme Council waarin de aanvrager toestemming krijgt om naar het buitenland te reizen. Hij moet tevens een Boeddhistische monnik identificatiekaart, een kopie van tempelregistratie, en een eerder Thais paspoort of een voor eensluidend gewaarmerkte kopie indienen.

Boeddhisme staatsgodsdienst ?

In 2007 werd door enkele boeddhistische groeperingen opgeroepen om het boeddhisme in de nieuwe nationale grondwet te erkennen als staatsgodsdienst. De commissie die belast was met het opstellen van de nieuwe grondwet verwierp het voorstel. Deze stap leidde tot protesten van aanhangers van het initiatief. Zij organiseerden een aantal protestmarsen, en twaalf monniken gingen in hongerstaking.

Sommige critici van het plan, waaronder de sociale criticus Sulak Sivaraksa, beweerden dat de beweging om het boeddhisme tot nationale religie te verklaren werd ingegeven door politiek gewin. De beweging zou gemanipuleerd zijn door aanhangers van de afgezette premier Thaksin Shinawatra. De commissie voor het opstellen van de grondwet stemde later tegen de speciale status van het boeddhisme. De religieuze groeperingen veroordeelden de commissie en de ontwerpgrondwet.

Op 11 augustus 2007 sprak koningin Sirikit haar bezorgdheid uit over de kwestie. In haar verjaardagstoespraak stelde ze dat het boeddhisme buiten de politiek staat. Een aantal boeddhistische organisaties stopten de volgende dag met hun campagnes.

Deelname aan verkiezingen.

Er is geen enkele wet die een monnik, novice of een non verbied om deel te nemen aan een aanwervingsexamen voor een overheidsfunctie. Maar zowel de raad van ministers als de Sangha Supreme council verbieden het eigenlijk wel.

Leden van de boeddhistische gemeenschap en de gemeenschappen van andere religies mogen niet deelnemen aan verkiezingen. Niet als kandidaat voor een regeringspost, maar ook niet als kiezer. Dit volgens de Thaise grondwet van 2007. Maar ook een verklaring van de opperste patriarch zegt ” De leden van de boeddhistische gemeenschap worden samaṇa genoemd, iemand die tot vrede wordt gebracht, en ook pabbajita, iemand die zich onthoudt van wereldse activiteiten”. Het is dus nodig om zich zorgvuldig te gedragen op een vreedzame en onberispelijke manier, voor hun eigen bestwil en voor hun gemeenschap

Het streven van de vertegenwoordigers van de burgers om het Huis van Afgevaardigden te vormen is puur een zaak van de staat en specifiek de plicht van de leken volgens de wetten. Dit is niet de plicht van de monniken en novicen die boven de politiek moeten staan. Zij hebben dus niet het recht om te kiezen of gekozen te worden. Het is een monnik ook niet toegestaan om een kandidaat te steunen of om partij te kiezen in een verkiezing.

Bovendien is het bestaan ​​van zowel de monniken als de religie afhankelijk van respect van het publiek. Dientengevolge zouden de monniken en novicen zich moeten gedragen op een manier die respect verdient van het grote publiek, niet alleen van een specifieke groep personen. Een monnik of novice die door het publiek wordt gezien als iemand die deze regel niet heeft nageleefd, zou dan op verschillende manieren worden gemeden, niet gerespecteerd en veroordeeld. Dit blijkt ook zo te gebeuren zoals in het verleden gezien is.

In deel zes kijken we hoe het onder de NCPO verdergaat.

Thailand en het boeddhisme deel 4.

© Lode Engelen. Foto’s gemaakt op diverse plaatsen en tijdstippen in Thailand.