Baan Mae Sam Laeb school.

---

Een school die zeker valt onder de “Convention on the Rights of the Child”!

Sop Moei District

Baan Mae Sam Laeb (บ้านแม่สามแลบ) , ligt in het Sop Moei District, Mae Hong Son 58110. Het is een klein district in het zuidelijkste deel van de provincie Mae Hong Son. Het noorden grenst aan het district Mae Sariang, ook in de provincie Mae Hong Son, en het zuiden grenst aan de districten Om Koi (Chiang Mai provincie) en Tha Song Yang (Tak provincie). In het oosten grenst Sop Moei aan het district Hod (Chiang Mai provincie) en Om Koi, en in het westen aan de staat Karen in Myanmar, gescheiden door de Salawin-rivier (Salween).

Omdat de Salawin hier de grens vormt tussen Thailand en Myanmar is Sop Moei een gebied dat historisch belangrijk is geweest als haven en als knooppunt voor grenshandel tussen Thailand en Myanmar.

Baan Mae Sam Laeb.

Vanuit Mae Sariang is het ongeveer één uur rijden om het dorpje te bereiken. De rit voert ons over een smalle en uitdagende bergweg. Onderweg passeren we groene bergen en mooie uitzichten. Hoewel de weg soms moeilijk kan zijn, maakt de omgeving de reis naar het afgelegen dorpje de moeite waard.

Het dorpje bestaat uit niet veel meer dan een lange straat die langs de rivier Mae Sam Laeb ligt. Het dorpje heeft zijn naam ook van de rivier gekregen die aan het einde van de straat in de Salween stroomt.

De huizen en winkeltjes zijn allemaal op de rand van de rivier gebouwd, en hangen soms gevaarlijk ver over de rand.

Mae Sam Lab heeft een kleine grensmarkt met veel winkeltjes die diverse goederen verkopen. Goederen die vanuit Myanmar over de grens gebracht worden en aan redelijke prijzen aangeboden worden.

De school van Baan Mae Sam Laeb.

We gingen niet naar Sam Laeb voor de grensmarkt, maar om de school te bezoeken. Op deze school krijgen ongeveer 230 leerlingen les. De grootste groepen studenten zijn de Rohingya, de Tai Yai (Shan) en de Karen, afkomstig uit zowel Myanmar als Thailand. De grootste groep vormen de Karen. Het merendeel van deze kinderen zijn vluchtelingen die aan de Thaise kant van de grens verblijven vanwege het regime in Myanmar. Daarnaast is er een kleiner aantal kinderen van Karen die permanent in Thailand wonen.

De schoollokalen bevinden zich allemaal tegen de berghelling aan, wat een pittoreske omgeving creëert. Deze lokalen zijn onderling verbonden door een groot aantal trappen die door de hele school leiden. Bovenop de helling bevindt zich een vlak stuk waar een klein sportterrein is aangelegd. Dit terrein biedt de leerlingen een plek om te spelen en te sporten. Daarnaast is er een gezellig winkeltje waar je voor slechts 10 Baht een verfrissend drankje kunt kopen, perfect om even bij te komen na een sportieve activiteit.

Rights of the Child in Baan Mae sam Laeb.

De school is een basisschool van de staat, wat betekent dat zowel het personeel als de leerkrachten ambtenaren zijn. Normaal gesproken mogen kinderen zonder Thaise nationaliteit niet naar deze school gaan. Dit zou in veel gevallen betekenen dat kinderen uit andere landen geen toegang hebben tot het onderwijs dat hier wordt aangeboden.

Echter, Thailand heeft “The Convention on the Rights of the Child” ondertekend, een belangrijk internationaal verdrag dat de rechten van alle kinderen waarborgt. Dankzij deze ondertekening hebben ook kinderen van andere nationaliteiten het recht om lessen te volgen op deze school. Dit zorgt ervoor dat kinderen, ongeacht hun nationaliteit, toegang hebben tot onderwijs en dezelfde kansen krijgen als Thaise kinderen. Dit is een belangrijke stap in de richting van gelijke onderwijskansen voor alle kinderen die in Thailand verblijven.

De grote diversiteit onder de scholieren maakt het voor de leerkrachten niet gemakkelijk. De kinderen verschillen niet alleen in leeftijd, maar hebben ook uiteenlopende onderwijservaringen voordat ze hier aankomen. Sommigen hebben al eerder onderwijs gehad, terwijl anderen, zoals de oudste leerling van de school, voorheen nooit de kans hebben gehad om lessen te volgen. Deze 18-jarige student volgt nu al twee jaar onderwijs op de school. Om het leren zo effectief mogelijk te maken, proberen de leerkrachten de kinderen met hetzelfde niveau zoveel mogelijk bij elkaar te plaatsen. Dit zorgt ervoor dat de lessen beter aansluiten bij de behoeften van de leerlingen, ondanks de uitdagingen die de diversiteit met zich meebrengt. Hierdoor is er ook een groot verschil aan leeftijd van de kinderen in dezelfde klas.

Eén van de leraressen houd zich ook bezig met het winkeltje waar de kinderen een verfrissing kunnen kopen tegen een zeer democratische prijs.

Het sportpleintje.

Ik zag kinderen een soort volleybal spelen, maar dan met hun voeten in plaats van met hun handen. Ze waren duidelijk bezig met een gestructureerd spel, want er waren zeker regels die ze volgden. Helaas ben ik er niet in geslaagd om te achterhalen wat die regels precies waren.

Een significant probleem voor de leerkrachten is dat veel kinderen na enkele maanden weer met hun ouders terugkeren naar Myanmar. Afhankelijk van de situatie komen deze kinderen vaak na een paar maanden weer terug om hun lessen te hervatten. Dit voortdurende komen en gaan bemoeilijkt de continuïteit van hun onderwijs.

Gelukkig wonen er aan de Thaise kant van de grens veel Karen permanent in Thailand. Hierdoor kunnen veel kinderen bij familie of vrienden verblijven, wat hen in staat stelt regelmatiger naar school te gaan en zo een stabielere leerervaring te hebben. Dit is een grote steun voor zowel de kinderen als de leerkrachten, omdat het helpt om een constantere en meer effectieve leeromgeving te creëren.

De keuken en eetzaal van de school, met een prachtig uitzicht op de Salawin rivier. Rechts is Thailand, en links Myanmar.

Terwijl we door de school wandelden, viel het me op dat alle kinderen een gelukkige en tevreden indruk maakten. Ze leken tevreden met hun situatie en straalden een vrolijke energie uit. Waarschijnlijk vonden ze het ook wel leuk om even uit hun dagelijkse routine gehaald te worden door ons bezoek. Het bracht wat afwisseling in hun schooldag, en ze genoten duidelijk van de interactie en de aandacht die ze kregen.

© Lode Engelen en Patchaneeboon Charoenpiew. Foto’s gemaakt in หมู่ที่ 1 บ้านแม่สามแลบ Mae Sam Laeb, Sop Moei District, Mae Hong Son 58110. Op 07.01.2025.