Thailand, het land dat bekend staat om zijn tempels en zijn prachtige natuur. Maar het is ook een van de beste bestemmingen voor geotoerisme. Er zijn meer dan 830 geologische vindplaatsen ontdekt in Thailand. Een paar weken terug hebben we het hier nog gehad over de stenen zuilen van Mor Hin Kong in Phrea, ook een uniek stukje geologie.
Wat is versteend (gefossiliseerd) hout?
Laten we eerst eens kijken wat “versteend hout” eigenlijk is. Eenvoudig gezegd is het hout dat is veranderd in steen of rots. Het zijn de versteende overblijfselen van terrestrische planten. (Planten die met wortels in de grond groeien). Als dit plantaardig materiaal begraven wordt door sediment of vulkanische as kan de verstening beginnen. Doordat het afgeschermd wordt door het sediment kan er geen invloed zijn van zuurstof of levende organismen die rot zouden veroorzaken.
Door het sediment dat op het organische materiaal ligt, wordt dit langdurig onder druk gezet. Hierdoor sijpelen water en organische verbindingen langzaam naar buiten. Tegelijkertijd beginnen mineralen uit het omringende gesteente of sediment het organische materiaal te infiltreren, waarbij dit geleidelijk wordt vervangen door steenachtige stoffen zoals silica, calciumcarbonaat en ijzeroxide.
Het resultaat is een fossiel van het originele houtmateriaal, vaak met bewaard gebleven details van de schors, het hout en de structuren. Dit hele proces noemen we verstening.
Het versteend woud in Tak.
De versteende bomen werden gevonden in het “Petrified Forest Park” in de provincie Tak. Het park maakt deel uit van het Doi Soi Malai National Park.
Dit gebied bevat veel interessante geologische kenmerken. Het wordt beschouwd als een sedimentair bekken en beslaat delen van de districten Ban Tak en Sam Ngao in de provincie Tak. Het is omgeven door ketens van lage heuvels tot hoge bergen met de waterscheiding in vlak tot golvend terrein. Er stromen twee rivieren door de streek. De Ping-rivier (de grootste) stroomt vanuit het noorden door de provincie Chiang Mai en de Wang-rivier (de kleine rivier) stroomt, ook vanuit het noorden, maar via de provincie Lampang. Dit zorgt ervoor dat de gebieden van het Forest Park zeer divers zijn.
Het gebied is ongeveer 100 miljoen jaar geleden ontstaan, tijdens het late krijt.
Waarschijnlijk was het oorspronkelijk een weelderig tropisch bos dat bedekt werd door vulkanische as. Na verloop van tijd werd de as verdicht en verhard tot een rotsachtige substantie die we tufsteen noemen. Doordat het organisch materiaal vervangen wordt door mineralen, verharden de bomen dan.
De eerste vondst.
Het eerste stuk versteend hout (ongeveer 1 meter lang) werd in oktober 2003 ontdekt door dorpelingen die in het nationaal park in het district Ban Tak in de provincie Tak wonen. Het versteende hout en de omliggende gebieden werden vervolgens bekeken door ambtenaren van het National Park, Wildlife and Plant Conservation Department.
Een jaar nadat er begonnen was met het opgraven van de fossielen kon men ook de grootste boom meten, deze bleek 69.7 meter lang te zijn. Dit is groter dan de grootste bomen die nu nog in Thailand te vinden zijn.
Interessant is dat de ambtenaren in 2006 veel stukken fossiel hout vonden verspreid over 35 kilometer. Sommige stukken lagen gewoon boven op de grond. Maar de meeste stukken zaten wel dieper in de grond, en waren nauwelijks zichtbaar. Het bos werd later omgedoopt tot “The Petrified Forest Park” of het versteende woud. Het bos heeft een diameter van ongeveer 20 kilometer.
Jaarlijks komen er tussen de 60.000 en 100.000 mensen langs, om de bomen te bekijken. Dit bracht het National Park, Wildlife and Plant Conservation Department ertoe om samen te werken met een bouwbedrijf, en permanente gebouwen te ontwerpen die de vindplaatsen bedekken. Er is ook een tentoonstellingsruimte die de geschiedenis en kennis van het Petrified Forest Park verteld.
© Lode Engelen. Foto’s genomen in Tak op 26.09.2022.
Een steengoed verhaal Lode, mooie foto’s. Merci om het te delen met ons. Groetjes uit Brugge. Luc
Een interessant artikel met weeral mooie foto’s.
Ik zou het graag een keer in ‘levende lijve’ zien. Wie weet komt het er ooit van 😀