Khun Khan nationaal park in Samoeng.

---

Khun Khan National Park, gelegen in het Samoeng National Reserve Forest, is het enige nationaal park van het district Samoeng. Het is een rijk bos, met prachtige watervallen, warmwaterbronnen en grotten.
De naam van het park, “Khun Khan”, komt van de rivier de Khan die zijn oorsprong vindt in het park.
In 1993 werd na een gedegen onderzoek van ongeveer 442.500 rai (70.800 ha) land, het nationaal park opgericht. Later werd er ontdekt dat er gebieden waren die overlapten met gronden die in gebruik waren door de boeren.
Als oplossing hiervoor werd er gevraagd aan de landbouwers om samen te werken met het nationaal park. Hun velden werden mee opgenomen als natuurgebied in het park. Op 18 mei 2012 is dan het park tot stand gekomen. Het is het 126e nationale park van Thailand met een totale oppervlakte van 207,93 vierkante kilometer.

Op de kaart, lijkt Khun Khan National Park op een lappendeken van landbouwgrond en bossen.

Thailand is gelegen in de tropische zone, wat resulteert in een hoge biodiversiteit. Er zijn 9 soorten bossen, verdeeld in 2 hoofdgroepen: de groenblijvende en de loofbossen. De groenblijvende bossen, vind je van de laagste kusten tot op de hoogste bergen. Het zijn moerasbossen, mangrovebossen, strandbossen, droge groenblijvende, tropische regenwouden, dennenbossen en loofbossen op de bergen. De bladverliezende loofbossen bevatten, droge en Gemengde loofbossen.

Het soort bos dat op een bepaalde plaats voorkomt word bepaald door de hoeveelheid neerslag, het niveau boven de zeespiegel en het grondtype.

Het noorden.

Bossen in de noordelijke regio worden beschouwd als een belangrijk waterreservoir met afvoer naar de Chao Phraya-rivier in de centrale regio. Het natuurlijke bos heeft een meerlagig bladerdak. De verschillende lagen vertragen het water dat naar de grond valt. En op die manier heeft het water meer tijd om in de bodem te trekken. Bij het vergelijken van het afvoerpotentieel van noordelijke bossen, bleek dat de groenblijvende bossen op de bergen (die 39,5% van de neerslag opvangen) het beste soort bos hiervoor is. Gevolgd door droge groenblijvende bossen (27,2%), gemend bladveliezende bossen(25,6%), en droog loofbos (18,6%). De verschillende soorten bossen kan je beschouwen als verschillende soorten water reservoirs die ook steeds anders moeten worden gebruikt.

Het is belangrijk dat Khun Khan goed onderhouden word omdat het water dat via de Mae Khan naar de Ping rivier loopt, bijdraagt aan de drinkwater voorziening van zowel Chiang Mai, als de centrale regio’s.

Elke rivier heeft zijn eigen voeding.

Elke rivier wordt gevoed door een stroomgebied. Dit kan een sneeuwvlakte of een gletsjer zijn in het noordpoolgebied. In tropisch Thailand worden de belangrijkste rivieren gevoed door de tropische bossen. Zij houden het water vast in de bodem. Regenwater dat in het stroomgebied valt kan op twee manieren in de rivieren stromen. Afvloeien van het bodemoppervlak of wegsijpelen uit de grondwaterspiegel. Met bos bedekte stroomgebieden voorkomen dat regenwater bodemerosie veroorzaakt en helpen bij het in stand houden van bodemvocht. Rottende bladeren op de bosbodem helpen ook bij een langzame en gestage opname van het water in de bodem.

Langs de oevers.

Het overwoud is een habitat en toevluchtsoord voor de dieren die in het woud leven. De schaduw van de bomen helpt om het water koel te houden. Oeverplanten hebben een wortelgestel dat helpt om bodemerosie te voorkomen. Door dit wortelgestel houden ze het sediment vast op de oever. Hierdoor word de stromings snelheid van het water verminderd, waardoor er meer water in de bodem dringt. Het zorgt ook voor filtratie en reinigen van het water, en ook belangrijk, het laat de dieren toe aan het water te komen.
De vegetatie beschermt ook de waterstroom zelf. Ideaal is een strook van 60 meter langs de rivieren. De meeste filtratie gebeurt in de eerste 25 meter.
De meeste bossen in Khun Khan National Park zijn bladverliezende, en gemengde loofbossen.
Langs de rivieren is er een smalle strook droog groenblijvend bosgebied dat wordt gevoed door het vocht in de bodem.

Een paar bosbewoners in Khun Khan.

Ficus bomen behoren tot de MORACEAE famillie. Je vind ze in alle regio’s van Thailand. Ze vormen een belangrijke voedingsbron voor de wilde dieren , zoals vogels, apen, gibbons, eekhoorns en zelfs grotere dieren zoals wilde zwijnen, blaffende herten en sambar herten.

De ficus brengt bijzonder veel vruchten voort, genoeg om alle dieren te voeden. Elke boom draagt ook vruchtenin een andere periode van het jaar. Een groot bos heeft dus het hele jaar door genoeg eten ter beschikking. Zowel in het droog seizoen als in het regenseizoen dienen de vruchten dus als voedsel. De ficus word beschouwd als één van de belangrijkste voedingsbronnen in het woud.

Meer dan 900 ficus soorten hebben wespen die zorgen voor bestuiving. De relatie tussen de wespen en de bomen is één van mutualisme, wat gunstig is voor beide partijen. Zonder de wesp heeft de boom geen kans op bestuiving, en zal hij zich niet kunnen voortplanten. Maar zonder de ficus kan ook de wesp zich niet ontwikkelen.
De ficus is de heilige van het woud, omdat de vruchten zoveel dieren voeden. Maar tegelijkertijd is de ficus ook de moordenaar van de jungle !

De ficus gebruikt de stam van een andere boom om zichzelf recht te houden. Daardoor zitten zijn wortels tussen de wortels van de gastheer, en deze krijgt langzaam maar zeker te weinig voedingstoffen. Bij het groeien wikkelt de ficus zich rond de gastheer, en langzaam word het capilaire systeem van de stam stilgelegd. De wortels van de ficus duiken ook overal naar beneden, en zo krijgt de boom meer steun. De boomkruin groeit ook steeds verder uit en neemt meer en meer licht weg van de oorspronkelijke boom. Hierdoor stopt langzaam de fotosynthese, en de boom sterft een langzame maar zekere dood.

Takhian Thong.

Hopea odorata Roxb. (of Takhian Thong in het Thais), is een boomsoort in de familie DIPTEROCARPACEAE. Hij kan tot 40 meter hoog worden en word gevonden in India, Bangladesh, Birma, Indochina, het Maleisische schiereiland en alle regio’s van Thailand. De boom groeit in droge groenblijvende bossen, tropisch regenwouden, of langs beekjes in gemengde loofbossen. Hij groeit ook goed op de vlaktes of relatief vlakke gebieden in de buurt van waterfronten. Het hout wordt donker wanneer het wordt blootgesteld aan de lucht, en massieve stam wordt vaak gebruikt om houten boten van te maken. Het is een belangrijke soort voor de economie.

In het noorden van Thailand is men er van overtuigd dat elke grote boom de woonplaats is van een geest. De Takhian Thong-boom is de woonplaats van een vrouwelijke geest. Er wordt gezegd dat Chao Mae Takhian (Takhian Thong Spirit) een vrouw is, die al heel lang het dharma beoefent. Ze zal geluk brengen aan degenen die haar aanbidden, vooral bij het gokken. Maar gebrek aan respect voor haar zal leiden tot slechte dingen en gevaren in hun leven. Voordat men een Takhian Thong-boom mag omhakken, moet men om toestemming vragen en een offer brengen aan de geest. Anders wordt Chao Mae Takhian boos en dat kan gevaarlijk zijn voor de houthakkers.

Door dit geloof in geesten zien we nog steeds veel Takhian Thong-bomen in het bos. De lokale mensen zijn niet happig om de geest te verstoren. Het droge altijd groene bos aan beide kanten van de rivier in Khun Khan National Park is goed gevuld met beschermgeesten zoals de Takhian Thong-bomen.

De beschermgeesten zorgen voor Khun Khan, en zorgen dat de bergen altijd bij ons zullen blijven.

Termieten,

Er zijn meer dan 200 soorten termieten in Thailand. We kunnen ze indelen in twee hoofdgroepen, naargelang hun habitats.

De eerste soort zijn termieten die in hout leven. Zij komen tijdens hun leven nooit op de grond. Deze kunnen we weer onderverdelen in drooghout termieten, en vochtig hout termieten.

De ander hoofdsoort zijn de termieten die in de grond leven. Om aan hout te geraken bouwen ze tunnels, dit voorkomt dat ze uitdrogen, en beschermt hen tegen insecteneters. Deze zijn weer onderverdeeld in 3 soorten, namelijk ondergrondse termieten, heuvels bouwende termieten en karton nest termieten.

Termieten creëren en vernietigen ecosystemen. Hun primaire voedselbron is cellulose, een essentieel bestanddeel van hout. Hierdoor kunnen termieten ernstige schade aanrichten in hout constructies. Aan de andere kant zorgen termieten ook voor afbreken van dood hout, en produceren op die manier voedingsstoffen voor het bos. Zelf zijn ze natuurlijk ook een bron van proteïnen voor verschillende dieren die in het bos leven.

Maar ook voor mensen zijn de termieten een bron van inkomsten. In hun nesten woont er een schimmel die de “termieten paddenstoelen” maakt. Er is niet zo gemakkelijk aan te komen, maar het is wel een delicatesse !

Termieten produceren ook zeer efficiënte enzymen die giftige stoffen kunnen afbreken. Deze worden onder andere gebruikt om lang werkende pesticiden af te breken, en om afval water van industrie te reinigen.

© Lode Engelen. Foto’s genomen in Khun Khan op 04.05.2022.