Wat Wiang in Thoen is volgens historische geschriften gebouwd door monnik Sankhathip in 1649. De pagode en de wihaan van de tempel zijn een mooi voorbeeld van de Lanna stijl. Ze staat centraal, en de wihaan staat ervoor. De pagode van Wat Pra That Haripunchai in Lamphun stond model voor de bouw van Pra That Wiang, de pagode van Wat Wiang Pra That Wiang is wel kleiner dan de pagode in Lamphun.
De wihaan is volledig in Lanna stijl gebouwd. In vorige eeuw is het dak gerenoveerd, en de muurschilderingen zijn ook nieuw aangebracht. Het portaal aan de ingang van de tempel is meerlagig uitgevoerd, wat ook typisch is voor Lanna. Het is mooi versierd met hemelse wezens, en mythologische dieren. Het is waarschijnlijk in de 17e eeuw aan de tempel toegevoegd.
De pagode van Wat Wiang Thoen.
Wanneer de oorspronkelijke pagode van Wat Wiang gebouwd is is niet bekend. Maar een legende vertelt ons dat toen de Boeddha nog leefde, koning Phra Kho Usuparat geboren is in de streek waar de pagode staat. Dus in die tijd bestond Wat Wiang al. De Boeddha had zijn volgelingen opdracht gegeven om, zodra hij in het Nirvana zou binnengaan, zijn haar en as verspreid moest worden over de wereld.
250 jaar nadat de Boeddha het Nirvana betrad bouwde koning Ashokarat vier en tachtig duizend pagodes. Hij stuurde ambassadeurs en monniken naar belangrijke plaatsen in verschillende landen om het boeddhisme te verspreiden. De ambassadeurs hadden de haren en as van de Boeddha meegenomen en bouwden deze in de verschillende pagodes in.
Wat Wiang was toen nog geen tempel zoals hij nu is. Het was een stadje waar de mensen in voorspoed leefden. Het stadje was omringd door meerdere aarden wallen in die tijd. De leider van de stad verwelkomde de ambassadeur en gaf hem onderdak tijdens zijn verblijf.
Op een gegeven moment zijn de haren van de Boeddha, uit het koffertje dat de ambassadeur bijhad, op de grond gevallen. De grond zakte in op die plaats zodat er niemand aankon. De ambassadeur gaf dan opdracht aan de koning om op die plaats een pagode te bouwen. Hij maakte er dan een boeddhistische tempel van, Wat Wiang, die nu dus nog altijd bestaat.
Het boeddha beeld in de wihaan staat in een prachtig versierde mondop. Zowel in de linker als de rechterzijkant staat een kleine staande Boeddha.
De staande Boeddha.
De twee Boeddha’s staan met de rechterhand opgeheven ter hoogte van de borst, de handpalm naar buiten gekeerd. Deze houding word de houding van geruststelling genoemd. Ook zal deze Boeddha het kwade en slechte bij u weghouden, en het menselijk lijden opheffen. De handpositie staat voor afweren en bescherming tegen onwaarheden en gezegend worden. Deze Boeddha verhindert rampspoed en ellende.
De houding hoort bij de historische Boeddha in zijn dagelijkse activiteit van geruststelling en bij de Boeddha van het Noorden.
De jackfruit boom van Wat Wiang.
Volgens een legende is Wat Wiang in 1157 door Chao Dao Kaew Kai Fai, de koning die toen over Thoen heerste, opnieuw opgebouwd. Toen koningin Chammathewi op haar reis naar het noorden in Thoen stopte heeft zij er een jackfruit boom geplant bij de pagode. Dit was een gewoonte van haar, ook bij Wat Luang Lampang, en bij Wat Suthep in Chiang Mai heeft zij er geplant.
Een achter kleinkind van koning Kukrit Pramoy heeft in een boek over zijn wereld geschreven dat toen Chammathewi in Lampang verbleef er iemand een jackfruit had gegeten en de schil op de grond gegooid. Eén van de zonen van Chammathewi is daarover uitgegleden en gevallen. Zij heeft dan een vloek uitgesproken over de boom van Lampang, de boom zou nooit geen vruchten meer dragen. En tot op heden blijkt dit zo te zijn.
Chammathewi plantte de bomen bij de tempels als symbool voor het bloeien van het boeddhisme.
De waterput van Wat Wiang Thoen.
Achter de wihaan staat een ronde, in oude baksteen gemetselde, waterput. De put is ergens tussen 10 en 20 meter diep. Wanneer je in de put kijkt zie je een zeer helder water. De lokale bevolking noemt het nectar, want als je het gebruikt om te baden of te drinken krijg je een goed gevoel, en je honger en dorst verdwijnen. De put bestond al voor de tempel en diende voor de bevolking van de stad van drinkwater te voorzien.
Nang Pom en Nang Peng.
Nang Pom en Nang Peng, op de foto hierboven, waren inwoners van de stad Thoen. Nang Pom bouwde huizen aan de westkant van Wat Wiang, en Nang Peng bouwde in Nang Pha Omm wat ernaast ligt. De rivier de Wang begon op een gegeven moment zijn oever te verschuiven richting de tempel. Na een aantal jaar begon het echt gevaarlijk te worden voor de tempel. De mensen begonnen te verhuizen naar de dorpen van Nang Pom en Nang Peng ( Wiang Peng en Wiang Pom ). Omdat er teveel volk kwam naar de dorpjes hebben Nang Pom en Nang Peng in een gebed gevraagd dat de rivier terug naar zijn oude plaats zou gaan. En een mirakel gebeurde, de rivier verlegde weer zijn bedding.
De mensen die verhuisd waren keerden weer terug naar de plaats waar ze vroeger woonden rond de tempel.
De poort.
De oude poort van de tempel is gemaakt van baksteen en stucwerk. Het is een bijzonder mooi en goed afgewerkte poort. Aan de binnenkant is er een Dharma Wheel aan beide kanten.
Dit prachtige gebouw is een bibliotheek, en is een recent bouwwerk.
© Lode Engelen. Foto’s genomen in Thoen op 23.11.2021.